Dag144/ 6 augustus van Salceda naar Lavacolla 18 km
6 augustus 2015 - Lavacolla, Spanje
We blijven iets langer in bed liggen maar zitten toch om half 8 aan het ontbijt en lopen om krek 8.10 de deur uit. Het zal weer een bewolkte dag worden met aan het eind van de middag zon. Nog maar nauwelijks onderweg moet ik opeens zomaar een potje grienen. Het voelt ook allemaal erg dubbel nu het de laatste dag voor Santiago is en ik ben best ehh ja melancholisch?! Ik weet ook nog steeds niet wat ik nou moet denken over, of precies moet voelen van, de afgelopen maanden, dus loop ik maar gewoon zoals we al zolang doen, niks bijzonders gewoon voetje voor voetje. .Laat het allemaal maar gebeuren, het is goed zo. Om 9.15 aan de koffiestop en daar komen Jeanet en Daan ook, ook zij kampen met allerlei gevoelens. Om 11uur lossen we hen weer af op het terras in Pedrouzo. Zij zijn er bijna. Maar moeten dan morgen wel meer. We lopen veel door de bossen en dat lijken soms wel sprookjesbossen. Het ruikt er heerlijk naar de eucalyptusbomen. Het is wel niet hun natuurlijke habitat (ooit door iemand meegenomen en het zijn wel woekeraars) maar wat vind ik ze mooi met hun stammen die soms helemaal ontdaan zijn van de bast en soms hangen de schillen er nog aan. Ik vind het sprookjesachtig en kan wel foto's blijven maken. Het boekje waarschuwt nog voor een laatste steile klim na Amenal, daar drinken we nog eens thee en treffen daar Jeanet en Daan weer die net inchecken. En die klim valt reuze mee, het zijn er wel 3 trouwens en het laatste stuk is toch nog goed voor 2uur lopen. Om half 4 zijn we in ons onderkomen, gisteravond nog voor ons geregeld door de zoon van de baas van de Albergue. Nou, best een goede kamer maar geen eigen sanitair en geen wifi. Maar wel een wasmachine, ja je kunt niet alles hebben. Overigens heeft die goeie Rient voor ons ook al een hotel geregeld in Santiago met wel een eigen badkamer!! Goed gedaan jochie!
Na de douche en als de was hangt, zoeken we de bar op voor een pilsje met kaas en olijfjes. Straks nog eten.
Morgen de laatste 11km kilometer...
Ik moet nu al grienen..
Lieve allemaal voor ik het vergeet.. Dank voor alle leuke, grappige, lieve etc reacties, ze hielpen me erg als het even moeilijk was! Ik was er erg blij mee.
Voor nu alle liefs en morgen is morgen.
Liesbeth
Andries en ik starten 16 augustus in Puebla de Sanabria, 240 km van Santiago... Onze derde zomervakantie-tocht vanuit Sevilla, zal ons hopelijk ook tot SdC brengen en naar F. en terug naar NL.
We zullen elkaar daar niet ontmoeten; maar hopelijk weer een keer in Nijmegen. Buon viaje! Met hartelijke groet, Marianne
Mijn favorieten!!! Inmiddels ben je al in Santiago aangekomen. Jullie mogen terecht heel erg trots zijn. Een topprestatie. En dan naar Finisterre en naar huis. Voor iedereen werkt het anders, maar niemand maakt deze tocht zonder te veranderen.... heel veel liefs, Liesbeth xx
Nog 11 km en het is eigenlijk niet te geloven. Sterkte nog die laatste km's want dit wordt natuurlijk enorm emotioneel.
Maar.........geniet ervan want dit doe je niet zomaar een 2e keer.
We snappen je gemengde gevoelens heel goed...denken we....Maar wat een bijzondere prestatie heb je verricht en wat voor een schat neem je weer mee naar Jonkerbosch. Natuurlijk als je straks in het vliegtuig zit en de "gewone" wereld met de minuut dichterbij komt zul je je afgesneden voelen van de wereld van de afgelopen maanden. Maar je zult met die opgedane verrijking energie voor jaren getankt hebben.
Geniet van alles en beleef het intens!
Liefs, Jet en Ronald
Een mooie afsluiting wens ik je om als dierbare herinnering mee te nemen
Heel veel groetjes
En dan ineens, na zoveel inspanning, is het doel bereikt. Dat moet inderdaad een beetje onwerkelijk aanvoelen. Maar wat een rijkdom kunnen jullie straks van deze voetreis mee naar huis nemen. En wat een verhalen zullen er nog verteld worden.
Liesbeth, bedankt voor je dagelijkse blog, ik zal je nog missen. Lieve Aaf, geniet van het hoogtepunt in Santiago en gooi daarna al die lieve kleine dingen en symbolen, die je maanden met je mee hebt gedragen, in de oceaan. En dan lekker langzaam afkicken en met Rient relaxt naar huis rijden.
Lieve groetjes, Hettie
Dikke knuffel, Arlette
Arie
Gerard Poiesz, Oud-Beijerland
Geniet van je aankomst liefs Greet
Neem al die herinneringen en verhalen mee naar huis. Lees je eigen verhalen nog eens terug en herbeleef alles nog eens. Hopelijk zijn er ook nog blijvende contacten met mensen die jullie onderweg zijn tegengekomen.
Geniet nog van de laatste passen en aankomst.
En weet je, het is soms ook best wel weer fijn om voor die open kast te staan en te denken, "wat moet ik nu weer aantrekken"..
Tot de 14de hoop ik en dan zie ik wat het geworden is.. :-)
Dikke knuffel ook van Ernst natuurlijk