Dag 147/9 augustus Finesterre en Muxia
9 augustus 2015 - Muxia, Spanje
Ontbijt met kaas, ham, yoghurtje en fruit. Wat een luxe! Voor aankomsttijd Rient treffen we nog een Israëlische pelgrim die net aankomt. Leuk gesprekje en selfies.. Dan is Rient er en kunnen we vertrekken. Nog best snel de weg gevonden door Rient. Langs de kust en door dorpen, in Murias drinken we koffie. En in Cee zie ik pelgrims lopen, even een splintertje spijt maar nee toch fijn dat ik de auto zit. In Fisterra bij het pelgrimsbeeld gaan we lopen. En maak ik een foto van de 0km paal, ik hoef daar niet bij want dat laatste stuk heb ik immers niet gelopen. We zijn er niet alleen maar het is ook niet ontzettend druk. Met enige moeite en wat eng klauterwerk, we hebben de slippers aan, vinden we een plekje om te zitten, geen plek om onze kostbare last achter te laten. Maar Rient heeft champagne en dat is ook wel een mooi moment om daar met elkaar te zitten en te proosten. Echt fijn en bijzonder. Daarna bij het winkeltje nog wat gekocht en Jeanet en Daan getroffen, zij logeren in Cee. We nemen nog weer eens afscheid. We proberen nog een weg omlaag te vinden maar ik had al voorgesteld om in Muxia onze kostbare last achter te laten, ik wist dat daar wel plekken waren en dus laten we Finesterre achter ons met de mooie herinnering van de champagne op de rotsen en gaan naar Muxia. Daar is het wel druk want in de binnenstraten is er feest. Een soort van braderie. Veel mensen ook in een soort van klederdracht. Heel gezellig. Maar we zoeken eerst een plekje op de rotsen. Aaf en Rient elders en ik vind een mooie plek en zittend op een rots vertrouw ik één voor één, een steentje of anderzins, toe aan de Oceaan. Met gebed, met wens, met vraag, dank en tranen. Een kus na en daar gaan ze...en dan nog stil zijn en namen noemen waarvan ik niets mee had maar waar ook steun gebruikt kan worden en de last wat lichter. Ik had dit nergens anders willen doen dan hier. Water wast schoon en tranen ook, alletwee ook nog zout.. Ferro de Cruz en de Oceaan...het is gedaan, ik ben klaar, ik kan naar huis.
Alles is aan de Oceaan toevertrouwd en het was ontroerend en emotioneel maar zo fijn ook om het zo te mogen afsluiten.
Nog wat foto's en een video en dan gaan we alledrie blij terug. Kijken bij het kerkje dat weer gerenoveerd is na de grote brand kerst 2013. Ook hier electrische kaarsen dus ik kijk nog in Santiago of daar een andere kerk is met kaarsen.. We drinken koffie in de herrie aan de kade en dan gaan we toch maar de braderie over. Dat blijkt heel gezellig te zijn, we eten er wat kleine hapjes en gaan dan op zoek naar een hotel. We vinden een mooie maar helaas completo maar de kelner gaat bellen en zegt wat anders voor 3 personen gevonden te hebben en als we ons drankje op hebben brengt hij ons even. Nou dat is maar een paar minuten lopen en we komen in een nieuwe Albergue, sinds 2weken open, en we krijgen boven een zeer ruime kamer, oh wat is die groot en licht! De bank wordt voor mij tot riant bed omgebouwd en gedekt. Het is allemaal zo groot omdat het geschikt is voor gehandicapten met rolstoel.
Douchen en de was in de machine, dan is het etenstijd maar we willen de zon ook in de zee zien ondergaan. Dus gaan we er 1 1/2 uur voor zitten en uiteindelijk zien we hem of is het haar, niet echt ondergaan want opeens zijn er wolken.Ook al goed het was toch mooi.
Dan eten en tegen 23.30 terug in onze riante kamer met uitzicht op zee....er staan wat huizen voor maar toch!
In bed lig ik nog na te genieten van deze bijzonder dag maar realiseer me ook weer dat het allemaal nog vervreemdend en onwerkelijk voelt, de landing moet nog komen. Maar alles heeft zijn tijd!
Liefs Liesbeth
Dank jullie wel
Wim
Alice
En wie weet ,tot ziens in Nederland !
Ik hoop dat je nog lang zal na-genieten van je mooie tocht en wens je Gods zegen voor de rest van je leven!
Liefs en groeten, Lysan