Dag 92/ 15 juni van Roquefort naar Gallieres ongeveer 12km

Om half 8 komt Wanda mij wekken en ontbijten we met elkaar, ze heeft voor ons allemaal een eitje gebakken, lekker. Daarna zwaaien wij haar en Therese en Alexandra uit. Zij lopen vandaag naar Mont de Marsan dus zullen we elkaar vermoedelijk niet meer ontmoeten. Ik wissel adressen uit met Wanda en als er nog iemand een hond zou willen hebben... Zij woont weliswaar in de buurt van München maar in Roemenië heeft zij een kennel waar ze straathonden opvangt, verzorgt inenten etc op haar kosten en met hulp van familie. Het zijn vaak zwangere honden dus er zijn ook jonkies maar ook wat oudere honden. Ze wil ze zelfs naar Nederland komen brengen als er iemand interesse heeft! !
Als Françoise komt maken wij ons gereed voor vertrek, schrijven eerst nog in het Livre d'Or. Ook wel bijzonder om zo je sporen achter te laten. We betalen 50Euro pp voor kost en inwoning en dan loopt zij nog mee naar de hoek van de straat en gaan wij eerst even nog door naar het café om koffie te drinken. Om een uur of 10 gaan we dan echt op pad. Een uurtje later in het bos even pauze om een banaan te eten en even te zitten op de rugzak. De pijn is er wel maar niet die pijn van vrijdag dus dat geeft hoop. Het gaat weliswaar om de weg maar ik zou het toch ook wel erg fijn vinden om mijn doel te bereiken. We zitten trouwens temidden van allerlei bouwwerken, een soort kazematten? Van jagers, militairen ehh? Wie het weet mag het zeggen.
Om half 1 komen we in Bostens en daar wacht een verrassing...er is een ruimte voor pelgrims bij de kerk, we kunnen er zitten en koffie zetten en de kerk zelf is ook prachtig. Ik steek er kaarsen op, één voor de ene en één voor de anderen. Daarbij is er ook nog muziek, het is weer om stil van te worden..
Wat een cadeautje, we laten, voor de organisatie hierachter  wel een gift na en gaan gesterkt weer verder. Om een uur of 3 komen we bij het restaurant in Gallieres aan en drinken daar een pilsje, het is niet zover meer naar onze Ch.de 'hote. Het blijkt een mooi huis met meerdere kamers. We hebben er ieder ons eigen bed en douche en toilet om de hoek. Terwijl ik met wifi bezig ben voel ik me steeds misselijker worden. Niet veel later lig ik heel beroerd te zijn in bed, terwijl ik toch niet veel hoef over te geven. Waar het van komt mag Joost weten? Aaf gaat eten en komt terug met een pannetje soep etc. Ik heb nergens puf in, pas tegen 22 uur zakt de misselijkheid maar heb ik nog wel maagpijn, Aaf maakt thee en als dit erin blijft durf ik wel een kop soep met stukje brood. Dit gaat ook goed en dan nog maar een yoghurtje en gaan slapen. Morgen nieuwe kans denk ik dan maar.

Liefs Liesbeth