Dag 138/ 31 juli van Fonfria naar Pintin 23 km
Weer bijtijds wakker en om 7uur echt op, ontbijt met toast en jam, foto's met de eigenaresse en Stewart en dan toch maar gaan om 8.15. Het is onderweg nog mistig en fris.
Maar het is heerlijk in de stilte van die mist met slechts af en toe het geluid van de bel om de nek van een koe, en vogelgezang. En dan hoor ik de lach van Anita achter mij..En later soms de stemmen van haar en Aaf. Maar verder dus mooie stilte. De weg is mooi, niet stoffig vanwege de regen, soms zelfs een plas! En het ruikt heerlijk. Om half 10 de eerste koffiestop en daarna weer afscheid van Anita. Daarna komen we langs diverse mooie boerendorpen en allengskes trekt de mist uit de dalen. In Ramil staat de indrukwekkende, meer dan 100 jaar, oude eik. Vooral zijn stam is mooi. Er staan onderweg trouwens veel mooie bomen en ik moet de neiging onderdrukken om steeds weer een foto te maken. Tegen half 12 zijn we in Triacastela en eten we een flinke salade. We kiezen dan voor de kortere weg richting Sarrria en niet over Samos. We gaan richting San Xil en dan zou het nog 10 km zijn en bergafwaarts. Nou ik denk dat we een kleine boetedoening gehad hebben want het ging urenlang op en af en steil en stenig...We komen ook langs gehuchten die niet in het boekje staan en toch volgen we trouw de pijlen. Maar het was/is wel mooI, erg mooi zelfs, hier in Galicië! Maar begrijpen doen we het niet. Overigens laat de zon zich ook steeds vaker zien. Ergens is er ook nog een oud huis waar van alles klaar staat om te eten en te drinken, zie foto's, donativo maar er zijn zoveel vliegen dat we ervan afzien. Wel laat ik wat klein geld achter want ik vind het zo leuk dat mensen dit doen. We gaan weer verder en dan zitten er mensen in de tuin te eten ? Toch een Albergue? Uiteindelijk komen we in een dorp, Sarrria denken we, er is een herberg, dwz je kunt er eten en drinken maar niet slapen. Dan maar wat drinken en verder lopen. Het volgende dorp Pintin heeft een Hostal, we vinden het meer dan genoeg we dachten dat Sarrria 20 km oid was en we zijn er nog niet. Maar hier hebben we voor 35euro, samen, een eigen kamer, we blijven. Het is inmiddels ook al zowat half 6. Dus ff bijkomen en de rest van het ritueel. Om 19.00 uur kunnen we eten er is geen echt pelgrimsmenu dus een hoofdgerecht en een nagerecht en dat laatste was lekker!! Een zachte zelfgemaakte zachte kaas met een plak? gemaakt van kweeperen, zie foto. En nog 118 km te gaan. Niet te geloven. Nog even genieten dus. Ik weet niet eens meer hoe dat moet, niet meer leven uit de rugzak. Krijg je dat gedoe weer, sta je voor de kast. .wat moet ik aan, ik heb niets om aan te doen? Kan ik me nog niets bij voorstellen maar dat hoeft ook nu nog niet!!
Liefs Liesbeth
En dan alleen maar tevreden zijn met wat in je rugzak zit. Ultreia!
Soms duurt het even om weer helemaal bij te zijn met alles te lezen en de foto's te bekijken. Komt vast door ons gehaast leven. Ik vind je verhalen in ieder geval geweldig en kan mij de dingen vaak best goed voor de geest halen. Ondanks dat het zwaar is(maar vaak ook gezellig, vooral door die flessen wijn..:-)))), zie ik toch ook wel dat je oog voor detail hebt bij het maken van foto's. Je kunt dus ook ontspannen genieten van wat je ziet en dat is geweldig toch? Ga die laatste loodjes vol goede moed tegemoet. Nog maar even en dan zien we elkaar weer. Dan krijg je een heerlijke stevige knuffel van mij