Dag 137/ 30 juli van La Faba naar Fonfria. .. De mist in...
30 juli 2015 - Fonfría, Spanje
Bijtijds uit de veren, het regent al sinds een uur of 5 en als we thee gaan drinken met een koek die Aaf nog had, er is geen echt ontbijt, zien we dat de hele boel dicht zit. En we zijn nog helemaal niet uitgerust. ..Een Italiaanse moeder is er samen met dochter, we hebben hen al eerder ontmoet en moeder heeft blaren en pijn en zij horen dat wij de rugzakken meegeven..
En even later vertellen ze dat ze zelf ook meegaan met de taxi. We overleggen, regen, mist, moe, gladheid etc...het lijkt ons dus veeeeel beter om de rugzakken niet alleen te laten reizen. We willen weliswaar heel graag het moois onderweg meemaken en zien maar er valt niets/weinig te zien. Dus gaan we mee en laten ons in Fonfria afzetten. In de Albergue Reboleira hebben we een knusse kamer. Het lijkt wel een berghut, eigen sanitair en in no time liggen we in bed en slapen. Ik een uur, Aaf kan dat beter en doet in de middag nog een tukje. Maar ik lig lekker op bed te lezen en dan rust je ook. Ik onderga nog een massage, meer sport dan relaxen maar ik hoop dat het mijn been goed zal doen Daarna is het eten in de aan de overkant gelegen annexe met veel andere pelgrims. Ik praat vooral met Stewart uit de buurt van Oxford, een militair die 11 mnd terug zijjn vriendin verloor en daarna zijn grootmoeder. Hij lijkt een beetje een branieschopper maar dat is schijn blijkt. Terug naar de kamer en morgen toch weer verder met de rugzak.
Het is een behoorlijke afdaling nog en het weer zal er niet veel beter op worden. We hebben het bord met 152 km gemist, letterlijk en figuurlijk. We beginnen dus aan de laatste loodjes. Niet te geloven. En ik blijf, ondanks alles nog steeds genieten maar ik verlang ook wel erg naar mijn geliefden.
Liefs Liesbeth
Groeten Peter
De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Chapeau!!
En nu nog even doorzetten naar jullie einddoel . Zet hem op!