Dag 123/ 16 juli van Castrojeriz naar Boadilia del Camino 20 km

WOW 4 maanden onderweg!!

Beetje onrustige nacht, de wc had een goede klant aan mij en om half 7 op en 7uur ontbijt op zn Spaans of Spartaans?
Verpakte croissants en cakejes, boter en jam, dan sello en afrekenen, dat is dan 42,50 pp dat hakt er weer aardig in.
Om 7.45 lopen we aan(vandaag hoef ik gelukkig niet terug om mijn steun en toeverlaat te halen,... juist..de stokken) en gaan richting de tafelberg Alto de Mostelares een 911 hoogvlakte. Ook hier word ik weer door iedereen ingehaald maar het is gelukkig geen wedstrijd, ik zou anders misschien nog een kansje maken als volhoudster of doorzetster en anders misschien nog de poedelprijs. Ik kom, voetje voor voetje, in elk geval boven en de beloning is fantastisch! Er ontrolt zich een prachtig uitzicht, aan de ene kant Castrojeriz en de andere kant de eindeloze Meseta. Bovendien staat er een man, uit Wallonie, met verse jus en ik kan er een banaan kopen ook. Daarna de afdaling van 18 procent maar dat is wel een betonnen? pad met aan weerszijden uitzicht op de uitgestrekte korenvelden, ik vind het zo mooi en blijf regelmatig staan om om me heen te kijken en me te verbazen en te genieten. Het mooie gedicht van Dinie klopt helemaal. Het is van een eindeloze prachtige leegheid. Om 10.15 is er een rustplaats met bron en kunnen schoenen en sokken uit en de benen op de(stenen) bank. Een banaan en water en.nog wat achterlaten. Maarten komt ook nog voorbij en is wat somber, ik zeg hem nog maar eens zijn hart te volgen en zijn verstand ook mee te nemen.Tja die Camino. Niets is vanzelfsprekend, zelfs de liefde niet, al is die er altijd en overal. "Had ik de liefde niet" ..
Om een uur of half 12 bereiken we de San Nicolás(13 eeuw) die we bekijken en waar we een sello krijgen én koffie en doen we wat in het donativo potje. In Itero del Castillo kom ik Maarten en Carmen weer tegen, ze gaan in elk geval voor nu samen verder.Hij wil persé een flesje water voor mij kopen en hoopt dat wij morgen ook op dezelfde plek komen als zij, maar dat is te ver voor ons. Zij lopen door en Aaf en.ik strijken neer in de herberg Tachu, schoenen en sokken uit en benen op de stoel en een heerlijke salada mixta. met brood en koffie toe. Dan moeten we aan de laatste 8 km beginnen en het loopt al tegen half 2 en het is weer bloedheet en geen schaduw. Jacobus is met ons want we hebben een heerlijke wind op kop. En dat is maar goed ook anders was ik 7 doden gestorven. Na 4km (een uur verder dus) staan er op een kleine verhoging een groep pijnbomen en kunnen we in de schaduw even bijkomen en de wind heerlijk door onze haren laten waaien en dan de laatste kilometers. Dat is wel even doorbijten maar om kwart voor 4 zien we een Albergue en die moet het maar worden. Dit moeten we maar niet meer doen maar ja dat zeiden we wel vaker. We liggen in een ruimte met stapelbedden ,samen met een aantal Zuid Koreanen, een Australiër en later komt nog een Pool die in Krakow begonnen is! Hij, Thomas loopt de laatste tijd 45km per dag.
Het kost 4 euro en we drinken eerst een grote- en dan een kleine pils. Douchen en wasje doen en bijkomen op bed.
ik begin vast aan mijn blog en daarna is het toch wel etenstijd. Het wordt een pizza met wijn en eh ja... dan volgt nu alvast de avondsluiting. . Ontbijt hier pas om 7uur dus willen we wel eerder op en dan maar zien. Ook hoe ver we komen laat ik in het midden.. het was een mooie dag, ik ben dik tevreden, blij van binnen en buiten. Liefs Liesbeth

Oh ja, ik denk steeds dat het al zondag is dus nog meer winst.....voorwaarts..