Dag 133/ 26 juli van Rabanal del Camino naar El Acebo 18,5 km

Na een wat lastige nacht, maar wel ook met een cadeautje..ik zag heel veel sterren en de Melkweg, ging al voor 6 uur de wekker en meende Aaf dat ze uit bed moest rollen.
Om half 7 aan het ontbijt, brood jam en koffie en alles was donativo dus hebben we 15euro pp betaald. Hartelijk afscheid van Paul uit UK, Gilbert uit België en Antonio uit Spanje. Om 7.15 lopen we buiten. Oh ja gisteravond geen pelgrimszegen. .We zaten te wachten buiten met een aantal anderen maar vanwege St.Jacobus was er geen dienst......
Wel nog even een foto kunnen maken vanochtend. We gaan al snel klimmen maar dat gaat goed. Voor Foncebadon komen spontaan al de tranen, waarom?, maar tegelijkertijd voel ik me heel open, vrij en blij en zo bevoorrecht dat ik dit mag doen. Alles is in evenwicht, ik ben in evenwicht en ik voel me verbonden ook met alles en iedereen. Ik.kan er geen woorden aan geven verder maar het is goed zo.
In Foncebadon, Google maar want anders moet ik teveel uitleggen, sorry, ik vond het wel een echte magische plek, daar drinken we koffie en een amandelbroodje erbij, koop 2 bananen en door maar weer. Wat verderop kom ik Marinus tegen, zonder habijt, hij maakte zijn dagelijkse ochtendwandeling en ik beloof hem om voor hem te bidden ook in Santiago. En opeens zie ik verderop Cruz de Ferro liggen en dan gaan de sluizen pas goed open. Maar dat is goed want tranen wassen schoon, ook de ziel. Even later hoor ik Aaf achter mij, ze dacht dat het haar niet zo veel zou doen, nou niets is minder waar. We lopen eerst naar een soort van kapel, staan daar stil en omhelzen elkaar en dan steken we een kaars op. Wat mij  betreft uit pure dankbaarheid maar ook voor ..nou ja voor allemaal, voor alles. Naast de kapel is nog een een soort van abri en daar bereiden we ons voor ..Ik beklim als eerste de stenen berg en voel me heel rustig en voel ook Joanna en ook Gerard nabij. Stil sta ik voor het kruis en leg dan het zakje met snippers en een op een hartje gelijkende steen neer en voel dat het goed is zo, Joanna is op haar bestemming. Ik wacht even en leg dan het steentje voor een ander geliefd persoon en bid en vraag ook hier bevrijding en vertrouwen en loslaten. Dan sta ik in nog even in gedachten en ga weer omlaag. Aafke gaat dan omhoog. Als ze weer terug is gaan we, niet meteen, ja niet te geloven maar op het terrein ervoor is er een markt met kramen met van alles en aangezien we het leven willen vieren, la vida, gaan we erheen, bekijken wat kramen en dan speelt een muziekgroep? met o.a ook een soort van doedelzakken, leuke muziek en wij dansen..met allemaal toeschouwers en een enkeling beweegt mee. Als we daarna voor een kraam staan, met kleurrijke kinderkleertjes, vestjes o.a zoals Joanna voor Ot in Nerja kocht, vraagt een man, een fotograaf of hij een foto van mij mag maken. Hi hi wel van mijn achterkant, hij legt de schelp goed op de rugzak en dan de foto, want ja ik kleur zo mooi bij de kleuren in de kraam. Dan wordt het tijd om door te gaan en wat verderop treffen we vader Adrian en zoon Sam uit Australië, dit was niet de eerste keer. Ik stop even en vader zegt dat zoonlief vandaag jarig is,18 jaar, dus zoenen en dan happy birthday zingen met zn allen en de belofte om een glaasje te drinken als we elkaar weer tegen komen.
Enfin, we lopen en lopen, stoppen nog eens ergens en na een heftige vrij lange en soms steile en in elk geval zeer stenige afdaling komen we in El Acebo. We zijn dan van 1162m tot 1531m geklommen en weer tot 1254m gedaald. Het is half 5 en in de eerste Albergue vinden we plek..mooi om nu verder een lang verhaal kort te maken..nog even skypen met Helga en Cor, de machine de was laten doen en ophangen en dan eten. Kijk ik naar het restaurant aan de overkant zie ik Anita Jeanet en Daan. Dat is een verrassing, dus zoenen en juichen, blijkt Daan ook jarig en schuiven we aan voor een glaasje. Daarna gaan wat de straat door naar beneden, prachtig dorp en vinden dan een restaurant en eten daar.
Het is laat, ik zet er een punt achter maar dit was wel een heel bijzondere dag. Te mooi voor woorden en ik ben zo blij en ook nog steeds ontroerd om de 2 momenten bij het kruis. Zo blij dat ik dit doen mocht. En dan heb ik ook nog de Oceaan. Maar eerst morgen verder genieten van wat er op mijn pad komt.

Liefs Liesbeth