Dag 105/28 juni van Bizkaretta naar Zubiri 15km??

28 juni 2015 - Zubiri, Spanje

Om 7.15 aan de slag.. Ik bak een lekker eitje met tomaat en we maken brood voor onderweg. De wind is inmiddels gaan liggen en de zon is alweer op en de spierpijn is nog niet geweken. Je kunt ook niet alles hebben óf niet hebben.
Om 9 uur zijn we vertrekklaar en stappen we voor de deur de Camino op, nou ja nog even een app sturen dan. En dan begint het alweer te stijgen. Pfff dat valt me niet echt mee vanochtend, ik kom een stukkie lucht tekort. Maar boven kom ik wel, dus adem in adem uit. Maar vooral ook het dalen is nu opeens lastig want de bovenbeenspieren protesteren heftig, ja inderdaad rechts meer dan links. En het pad blijft ongelijke bosgrond , rotsig en stenig. Af en toe toch proberen stil te staan om te kijken en expliciet te ruiken. Maar ik moet ook goed opletten om geen "PBL" te maken. Tegen half één heeft die goeie Jacobus een steen klaargezet zodat we kunnen zitten in het bos om een eitje en banaan te eten. Verder is het gewoon voetje voor voetje en zo kom je dan toch na 11u op de Alto de Erro(801m) aan en staat daar een bus met koffie en Aaf trakteert op koffie mét een cakeje....Hoera Bram is jarig!! Als we verder gaan staat er een man met reclame voor zijn Refugio in Zubiri, nou dat doen we dan maar, een onderbed voor 15euro met ontbijt. Alles wat je verder eet (beperkte kaart) is 4 euro, nou daar hoeven we dan ook niet meer over na te denken. Dan is het eerst ff stijgen en dan de afdaling, minder beroerd dan we dachten maar ook niet echt gemakkelijk, althans niet voor ons. Het is vaak erg rotsig en rare richels en soms erg steil maar er zijn toch echt wel klimgeiten bij die zomaar doorlopen maar die zijn dan ook minstens 20 jaar of meer jonger. En verder passeert ons van alles. ..compleet ingepakte ehh Japanners of Koreanen of??? fietsers, al dan niet naast de fiets, en zelfs 2 ruiters te paard, ook met de schelp versierd. Bijzonder gezicht. En na een sterk hellend bospad bereiken we dan toch na 15 uur Zubiri bij de mooie brug. De Puenta de la Rabia, oftewel de brug van de hondsdolheid, omdat men vroeger geloofde dat,  als die honden er 3x overheen liepen, ze genezen waren. We drinken eerst thee, gaan dan naar de flappentap en door naar ons onderkomen, Suseia, toch meer dan de 10 bedden maar wel vrij nieuw, er zijn nog wel wat verbeteringen te bedenken. Maar we hebben een kamer met 2 stapelbedden en wij de onderste, we delen die met 2 mooie jonge vrouwen uit Barcelona en ik denk dan meteen aan mijn vriendinnetje Esther en zou wel ff willen aanwippen daar en bijpraten, ze woont om de hoek van Park Guell. De laatste keer was ik daar nog met het Gerard..
Nou dan het bekende ritueel van douchen en wassen en op bed liggen en lief zijn voor de benen. We hebben geen puf meer om elders te eten en doen dat hier, dat kan eigenlijk niet meer maar de keukenprinses wil toch wel iets voor ons doen. Aaf trakteert op wijn vanwege Bram en omdat Bram jarig is trakteer ik ook nog eens op wijn.:) Dan is het al bijna bedtijd maar eerst bloggen. Ik zou nog veel lieve mensen willen mailen maar ik ben gewoon te moe en geen puf meer. Dus lieve kinderen, familie en vrienden en anderszins, dank dank voor jullie reacties! Het loopt tegen 23.00 uur ik ga slapen. de vrouwen uit Barcelona zijn er nog niet...De jeugd heeft....

Liefs Liesbeth

Foto’s

2 Reacties

  1. Maria:
    29 juni 2015
    Als je schoenen afgedragen zijn, is de kracht van het leer in je lichaamsvezels overgegaan.
  2. Tini van maasbommel:
    29 juni 2015
    Lieve Liesbeth, ik weet, dat je af en toe aan me denkt; ik denk iedere dag aan jullie en brand een kaarsje ( dat voel je zeker wel?!)ja, als het zo hobbelig is, dan kan je niet lukraak je voeten neerzetten; dan is het oppassen geblazen; grtjs en goeie reis verder Tini v.M.