Dag 136/ 29 juli van Villafranca del Bierzo naar La Faba 26 km

Lang voor 6 uur is er al geritsel en gestommel dus voor de wekker gaat ben ik er ook uit. Er wacht ons een heerlijk ontbijtje met een gebakken ei en we kunnen ook een gekookt ei meenemen. Ook appel en pruimpjes. En hoe fijn de rugzak mag voor 4euro met de taxi! Om 7.15 staan we buiten en oh wat loopt dat lekker zeg! Ik ben gisteren wel een dop van een stok kwijtgeraakt, bleef hangen in een put en wel hinderlijk getik vind ik. Nou ja misschien kan ik ergens nog nieuwe kopen. We nemen het pad langs de weg, van de Camino duro zien we maar af. Om 9uur op het terrasje in Pereje. Koffie en croissantje en chocolade broodje, we nemen ieder de helft van elkaar. Ook in Trabadelo stoppen we even en gaan de benen op de stoel. We kunnen zelf een sello zetten dus weer een meer. Onderweg ben ik mijn flesje water verloren dus maar een nieuwe aangeschaft. Om 12 uur zijn we in La Portela de Valcarce en smaakt een medium bocadillo met kaas er heerlijk. Zo langzaam wordt het landschappelijk wel mooier. In het volgende dorp, Ruitelàn, nog maar eens wat drinken, de route tracker zegt dat we al 19.5 km gelopen hebben. Onderweg bleken ook mooie oude kerkjes open, in een ervan kunnen we een kaars opsteken. Dan gaat het merkbaar bergopwaarts en ik vind het een makkie? Bijna fluitend en nog net niet met twee vingers in de neus, zou ook lastig zijn met de stokken, ik denk dat het van de goede massage komt want ik ben ook zowat pijnvrij. Ik loop me toch een partijtje te genieten, niet te geloven. Het is ook prachtig en er is zoveel om te zien in de natuur, de mooie bemoste bomen, ik zie een ezel in het dal met pakzadel en even later ook zijn eigenaar, ha leuk een pelgrim, die heeft een pracht plekje aan de beek gevonden en we zwaaien!  Ik zie een elven- en een heksenboom, zo mooi. Oké ze zijn niet gezond meer maar steken tussen al het groen wel erg mooi af. Het gehucht Las Herrerias en Hopital, mooi mooi. Ja en dan begint de klim door het loofbos en dan begint het pas echt....De vlgs het boek 3/4uur, durende zeer steile klim naar La Faba. Wij doen er langer over en ik voel me een klimgeit over al die stenen. En zwaar....en toch ook weer extra blij dat de rugzak er niet is want dit valt toch wel wat tegen hoor. Als we dan eindelijk boven zijn gaan we eerst nog even langs een kleine alternatieve herberg voor een pilsje en sap, Ik vraag nog of er plaats is, nee de 8 slaapplekken zijn al vergeven. Wel kan ik nog even Schwetzen met 2 jongelui uit het Schwarzwald, Ik ben het nog niet helemaal verleerd. Dan sjokken we  maar terug naar de andere herberg. De Iglesia de San Andrés is door het Duitse Genootschap gerestaureerd en ze hebben er een herberg neergezet, onze rugzakken staan daar ook. De hospitaleros zijn ook Duitsers. We hebben ze wel behulpzamer meegemaakt. Slapen kost 5euro pp.We slapen met een flink aantal mensen op de zaal, het zijn legerbedden , lage - en stapelbedden, geschonken door het leger ook. Ik slaap op een onderbed het dichtst bij de trap richting de toiletten. Aaf in een laag bed in de hoek. Ik kan niet rechtop zitten maar erger is dat ik kennelijk mijn hoofdlampje vergeten ben mee te nemen vanochtend. Later mag ik een zaklampje lenen van de Duitse buurman. Eerst maar installeren. Dan douchen en wassen, hopelijk wordt dat nog droog want de bewolking wordt steeds erger. Dan toch nog maar even liggen. We zijn echt uitgeput om over de rest maar te zwijgen maar het is al snel 20.00 uur dus toch nog maar lopen naar de bar voor ons avondeten verderop. Een pelgrims menu voor 9 euro. Niks mis mee en de fles wijn is weer inclusief.
Dan terug en nog even rugzak vervoer regelen en slaapadres. Toch nog even de kerk ook bekijken en dan heel snel naar bed. We zijn zooooo moe.
Liefs Liesbeth